Inca Jungle Trail & Machu Picchu

Nadat de derde week vol salsadansen bij Mama Africa, een optreden van een Andeaanse band en natuurlijk werken met Teresita, Fernando, Abelardo en Alexander voorbij gevlogen was, ging ik vrijdagochtend vroeg op weg om 4 dagen lang de Jungle Trail naar Machu Picchus te doen. Vol spanning stond ik om 6 uur op het busje te wachten dat me samen met Hester en Eva, die ook vrijwilligerswerk via Mijn Bestemming Peru doen, naar het beginpunt van de tocht zou brengen...

Dag 1: mountainbiken, bananenbomen en de sterrenhemel
We begonnen hoog in de bergen, tussen de besneeuwde toppen, op zo'n 4000 meter. Vanaf daar gingen we de heuvel af per mountainbike. Het voelde alsof ik talloze hartaanvallen achter elkaar kreeg, maar dan zonder de vervelende gevolgen. Naar beneden racen en ondertussen een sureëel mooi landschap zien, is een ongelooflijke sensatie. Van zo'n enorme hoogte neerkijken op de vallei met een woeste rivier en de grillige, groen begroeide bergen eromheen.. Wat de tocht verder ook zou gaan brengen, ik was al helemaal gelukkig.
Na ongeveer een uur werd het al warmer, en we raceten af en toe over een stroompje dat over de weg liep om de rivier te voeden, wat voor de nodige gilletjes maar ook voor verkoeling zorgde. We vlogen maar door over de weg vol haarspeldbochten en waarschuwingen voor vallend gesteente, wat natuurlijk een erg veilig gevoel gaf. En toen... Bananenbomen! Cactussen! We waren aangekomen in het hoge junglegebied, de selva. Het mountainbiken zat er alweer op!
Na van een welverdiend ijsje of koel drankje genoten te hebben, gingen we verder naar het plaatsje Santa Maria, waar we zouden overnachten. Hier ging een deel van de groep raften op de woeste rivier die door de vlei koopt, de rest, waaronder ik, ging wat rondkijken tot de avond viel en we naar de boerderij gingen klimmen om te overnachten. Dat was een spannende klim: het werd steeds donkerder, het was allemaal bergopwaarts en tussen de junglebegroeiing. Maar onder een prachtig bespikkelde sterrenhemel kwamen we aan bij de familie waar we gingen overnachten. Na het avondeten in openluchthutjes vertelde onze gids nog een paar verhaaltjes voor het slapengaan: legendes van de Inca's over het ontstaan van de dag en de nacht en cocabladeren. Of het door de verhalen kwam of door de cocathee, of gewoon door de lange actieve dag, weet ik niet, maar ik heb heerlijk geslapen (goed beschermd met muggencreme)!

Dag 2: face painting en hiken
De tweede dag begon met iets waar niemand van de groep onderuitkwam: face painting. Dit werd gedaan met een natuurlijke kleurstof van oranje besjes. Iedereen kreeg een ander design: alpaca's, een symbool van de Icacultuur, een piratengezicht... Ik kreeg het Incakruis dat staat voor de vier regio's van het Incarijk, maar ook voor de vier elementen aarde, water, lucht en vuur en voor de heilige dieren condor, poema en slang. Eén teken, maar eigenlijk stond er dus heel veel op mijn gezicht. Beschilderd en wel begonnen we als een echte stam aan een volle dag hiken door de jungle-achtige vallei. Het begin was vooral klimmen, maar na eventjes begon het dalen al. Onderweg hebben we veel vogels gezien en om de paar minuten fladderde er een vlinder langs. Gele, oranje, rode, blauwe, bontgekleurde... Allerlei soorten. Het was moeilijk hier foto's van te maken, tot er één op mijn jas ging zitten (voor je denkt dat ik mezelf aan het martelen was in de hitte: die had ik om mijn middel geknoopt). Een wondertje! Verder zagen we onderweg veel planten met vruchten die door de lokale bevolking worden gebruikt en ook verbouwd worden voor de verkoop: koffiebonen, cacaobonen, cocabladeren, bananen, mandarijnen, ananassen.. Heel leuk om die in het echt te zien groeien! En ook bijzonder dat de bevolking leeft van alles wat de wereld om hen heen te bieden heeft. Er wordt bijna niets geimporteerd in Peru.
Onderweg heb ik ook veel gepraat met de andere mensen in onze groep: gezellige Belgen, stoere Australiërs, Amerikanen, Israëliërs, Chilenen, Canadezen.. Ik leerde dus de hele wereld kennen in één dag!
Na deze vermoeiende dag hebben ee in het volgende plaatsje Santa Teresa genoten van onze nachtrust. De volgende dag zouden we Aguas Calientes bereiken, de plaats van waaruit je naar Machu Picchu gaat!

Dag 3: stappen met de gezellige Belgen
De derde dag hadden we twee opties: 's ochtends ziplinen en dan met een busje naar de lunchplaats om daarna verder te lopenen, of de hele dagroute lopen. Samen met de drie gezellige Belgen was ik de enige die wilde hiken (het ziplinen kostte nogal veel geld, dezelfde reden waarom ik niet ben gaan raften) en dus stapten wij dapper door de hitte en het stof verder tot we de rest weer tegenkwamen. Aan het eind van deze dag, wederom langs mooie planten en vlinders en de ontzagwekkende rivier Urubamba waar nu ook immense watervallen op uitkwamen, kwamen we dan eindelijk aan in Aguas Calientes. Door het vochtige klimaatkreeg de omgeving al een mysterieuze sfeer. Machu Picchu was nu heel erg dichtbij...

Dag 4: Machu Picchu, de mysterieuze Incastad
Om 4 uur stonden we op om de klim naar Machu Picchu te beginnen. Om 5 uur ging het hek van de brug open en konden we in het donker de duizenden traptreden omhoog gaan beklimmen. Op de terugweg naar beneden kon ik me niet meer voorstellen hoe ik die klim in één keer, zonder te stoppen, vol heb kunnen houden, maar het zal het enthousiasme en de spanning zijn en de vurige nieuwsgierigheid naar de wonderlijke stad die je voortdrijft. Om 6 uur waren we er dan eindelijk en zetten we onze eerste stappen in Machu Picchu, één van de zeven wereldwonderen. Het is nog veel groter dan het op de klassieke foto's lijkt. De berg is bedekt met terassen die aan de ene kant gebruikt werden voor landbouw en aan de andere kant als bescherming tegen lawines; er zijn vele tempels, een paleis voor de koning, een universiteit voor de jongens, een school voor de meisjes, vele huisjes en een centraal wachtershuisje vanwaaruit je een prachtig uitzicht hebt over de hele stad. We zijn ook nog een uur naar Intipunku, de Sun Gate, gelopen, voor een uitzicht van veraf op de stad en op de route die we naar boven geklommen hadden. Ontzagwekkend. Maar het allermooist was om zo vroeg in de stad te zijn en de zon op te zien komen, die een prachtig licht op de stad werpt.
Het was geweldig. Vier dagen zo'n tocht door een prachtig gebied en dan aankomen in de stad waar je naartoe getrokken bent, de stad die in mysterie gehuld is...

Het is gek om weer terug te zijn in Cusco, na 4 dagen in een groep als een soort nomaden geleefd te hebben. Hier gaat het dagelijks leven weer door. Zo voelt het inmiddels, als mijn dagelijks leven. Maar morgen komt er weer iets nieuws bij: ik ga beginnen aan een extra vrijwilligersproject! 's Ochtends heb ik veel tijd over en natuurlijk is het leuk om de stad te bekijken en af te spreken met vrienden hier, maar mijn doel was om veel vrijwilligerswerk te doen en iets te betekenen voor de mensen hier die dat nodig hebben. Er is een bejaardentehuis waar niet genoeg vrijwilligers zijn, dus daar ga ik me voor inzetten! Ik houd jullie op de hoogte hoe dat zal zijn. En mocht je nog op zoek zijn naar een goede manier om je vakantie door te brengen, misschien is zo'n project dan een idee! Kom ook gezellig naar Peru of ga ergens anders vrijwilligerswerk doen, het is echt heel dankbaar werk en je zult er geen spijt van krijgen.

Besos y abrezos,
Lana